Hoofdstuk 11, tekst B (versie 3)

1 Zodra hij de schim van Dido herkende, begon Aeneas te huilen en zei:<br /> 2 ''Lieve Dido, ik ben Aeneas, leider van de Trojanen.<br /> 3 Waarom zie ik jou temidden van de schimmen? Ach was ik de oorzaak van jouw dood?<br /> 4 Jij hebt jezelf toch niet vermoord nadat ik met de schepen van Afrika af voer?<br /> 5 Vetrouw mij, koningin: Ik liet jou achter tegen mijn wil! <br /> 6 Toen hebben mijn lotsbeschikkingen mij gedwongen jouw stad te verlaten en naar Italie te gaan.<br /> 7 Ik heb jou nooit willen kwetsen. Ik heb altijd de naam Dido in mijn geheugen gehad.''<br /> 8 Maar Dido wendde haar ogen af en zweeg.<br /> 9 Ze stond vijandig als een harde rots, ze bewoog zich niet.<br /> 10 Toen plotseling wendde ze zich af van zijn ogen en vluchtte weg naar het bos van Myrte.<br /> 11 Aeneas riep uit: ''Dido! Waarom vlucht je?<br /> 12 Waarom ontvlucht je me, Dido? Blijf staan, smeek ik je.''<br /> 13 Dido antwoordde echter niet noch bleef zij staan.<br /> 14 In het bos van Myrte verborg ze zich waar haar echtgenoot Sychaeus haar met liefde ontving.