Les 26, verhaal: Over Polukrates, de koning van de Samiërs

Vroeger heerste in vele steden van Griekenland volk noch koning, maar een tiran.En van Samos, een mooi en beroemd eiland,was Polukrates de tiran(=pred.nomen).De macht van Polukrates was groot en beroemd,en zijn voorspoed werd door allen als vast en onwrikbaar beschouwd.Zijn schepen brachten naar alle landen en steden allerlei vrachen en terwijl ze veel geld meebrachen,voeren ze de haven van Samos weer binnen,zodat de rijkdom van Polukrates nog meer werd vergroot.Polukrates had een vriend,Amasis,de koning van de Egyptenaren.Maar de grote voorspoed van Polukrates verschafte hem niet alleen vreugde,maar ook zorg.En omdat de voorspoed van zijn vriend steeds werd vergroot,zond hij,nadat hij in een brief had geschreven,het volgende naar Samos: Amasis zegt het volgende aan Polukrates ,,Het is weliswaar prettig te vernemen,dat een dierbaar man gelukkig is,maar mij bevalt je grote fortuin niet.Want degene die gedurende z’n hele leven gelukkig is,hem wacht de afgunst van de goden.Je moet,als je me gelooft,dan met betrekking tot je gunstig lot het volgende doen:nadat je het bezit dat je het meeste dierbaar is,bedacht hebt,moet je dat weggooien op zo’n manier dat het nooit meer naar mensen zal komen.’’Nadat Polukrates deze dingen gehoord had,zag hij in dat Amasis hem juiste dingen aanraadde en hij bedacht,wat hem,nadat hij het weggegooid had,het meeste pijn zou brengen,en toen hij nadacht,vond hij dit.Hij had een zegelring van smaragd, een werk van Theodorus de Samiër.Die nu wilde hij weggooien,en nadat hij een schip voor zich gereed had gemaakt beval hij de stuurman uit te varen.En toen ze dan ver van het eiland verwijderd waren,wierp hij de zegelring in zee.En nadat hij dit gedaan had,beheerste hem groot verdriet.Maar op de 5e of 6e dag van deze dingen vandaan,gebeurde dit:Toen een visser een mooie en grote vis had gevangen,beschouwde hij hem als geschenk,Polukrates waardig.En hij,die hem naar het paleis van Polukrates meebracht,zei hij dit:Koning, toen ik deze vis gevangen had,wilde ik hem niet naar de markt brengen,maar hij leek me u waardig te zijn,ik breng hem dus voor u.De tiran,die blij was met deze woorden zei:dubbel is mijn dank voor jouw woorden en geschenk.Maar toen de dienaren zijn vis opensneden,vonden ze in de buik de zegelring van Polukrates en blij brachten ze hem meteen naar Polukraetes opdat ze zijn verdriet zouden beindigen.Verwonderd schreef Polukrates alles in een brief en nadat hij geschreven had,heeft ie deze naar Egypte gestuurd.En nadat Amasis de brief,die van Polukrates was gekomen,ontvangen had,dacht hij hierover na terwijl hij zei:Het is voor een mens onmogelijk een mens te redden uit de ellende die bestemd is te gebeuren,Polukrates zal niet in goede omstandigheden sterven,hij die ook de dingen die hij vrijwillig weggooit terugvindt.En door een bode naar Samos te sturen zegde hij de vriendschap op,opdat hij niet ook zelf door de rampspoed van Polukrates verdriet zou hebben.