Hoofdstuk 6 (Livius), tekst: Twee drielingen

24.1 Toevallig waren er toen in de legers twee drielingen, noch in leeftijd, noch in krachten van elkaar verschillend. Het staat voldoende vast dat dat Horatii en Curatii waren, bijna geen andere zaak uit het verleden is bekender: toch blijft in een zo beroemde zaak de onzekerheid over de namen, tot welk volk de Horatii behoren en tot welk volk de Curatii. De bronnen trekken naar beide kanten; toch vind ik er meer die de Horatii Romeins noemen, ik ben geneigd om deze schrijvers te volgen.
24.2 De koningen kwamen met de drielingen overeen, dat ieder met zijn zwaard voor zijn vaderland zou strijden: dat daar het rijk zou zijn, aan de kant waar de overwinning was. Niets wordt geweigerd, men wordt het eens over tijd en plaats.
24.3 Voordat ze vochten werd er een verdrag gesloten tussen de Romeinen en de Albanezen, met de bepalingen dat het volk, waarvan de burgers in deze strijd hadden gewonnen, over het andere volk in goede vrede zouden heersen.