Via Latina > Boek 1
Tekst 45
Tekst 45
Maxentius hieldt zich in Rome op; want hij had van een orakel het antwoord
ontvangen, dat hij buiten de muren in de oorlog zou omkomen.
3 Omdat hij zelf de dood wilde ontvluchten, beval hij trouwe en geschikte veldheren
deze oorlog te voeren.
Daar hij meer strijdkrachten had dan Constantijn, hield hij het voor zeker /
was hij er zeker van dat zijn soldaten zouden winnen.
Constantijn bracht al zijn troepen dichterbij de stad
6 en stelde zich op tegenover de brug van Milvius.
Precies/juist op de dag, waarop vijf jaar tevoren Maxentius de heerschappij had
ontvangen, legde Constantijn zich te ruste om lichaam en geest te verkwikken
en zag/had hij deze droom:
9 Terwijl hij toevallig naar de hemel keek, verscheen er een kruis stralend /
dat straalde in een helder licht en waaraan/waarop deze woorden geschreven
waren/stonden: ‘In dit teken zul je overwinnen.’
Onmiddellijk beval Constantijn dat de schilden van de soldaten met het teken van
Christus beschilderd moesten worden / de schilden van de soldaten met … te
beschilderen.
12 Met dit teken bewapend greep zijn leger het ijzer / naar de wapens.
Maar de vijanden gingen (hem) zonder veldheer tegemoet en trokken over de brug
om de laatste strijd te strijden / beslissend slag te leveren.
15 De legers stormden met gelijke frontlinie/opstelling op elkaar af, aan beide zijden
werd uit alle macht gestreden.
In Rome ontstond een oproer en Maxentius werd uitgescholden als/voor verrader
van de stad en de staat. Plotseling riep het volk (als) met één stem dat Constantijn
niet overwonnen kon worden.
18 Hierdoor in de war gebracht beval Maxentius de Sibyllijnse boeken in te kijken /
te raadplegen.
Daarin vond men dat juist op die dag de vijand van de Romeinen zou sterven.
Zo/Hierdoor tot de hoop op de overwinning verleid verliet hij de stad (en) kwam
in de slaglinie / en begaf zich in de strijd;
21 toen men hem gezien had, nam de strijd in hevigheid toe.
De hand van God leidde de slag[linie]: het leger van Maxentius werd op de vlucht
gejaagd, zelf vluchtte hij naar de brug.
Daar werd hij door de massa/menigte vluchtelingen in het nauw gebracht en
stortte in de rivier de Tiber.
24 Toen de oorlog was afgelopen, werd Constantijn met zeer grote vreugde van de senaat
en het Romeinse volk in de stad ontvangen.
In het jaar daarna gaf hij aan de christenen en allen/iedereen / alle anderen de
[vrije] mogelijkheid om die religie te volgen die een ieder (altijd al) had gewild.