Juno werkt tegen

Er was eens een oude stad (Tyrische kolonisten bewoonden haar) Carthago tegenover Italië en ver tegenover de monding van de Tiber, rijk aan rijkdom en wreed van oorlogszucht en waarvan men zegt dat Juno haar (=Carthago) in het bijzonder meer vereerde dan andere landen, nadat Samos achteruit gesteld was. Hier waren haar wapens, hier was haar renwagen. Indien het lot het op een of andere manier zou toelaten, reeds toen spande de godin er zich voor in dat de stad de zetel van heerschappij zou zijn voor de volkeren. Maar ze had immers gehoord dat een nageslacht van Trojanen afstamden, dat het ooit Tyrische burchten zou vernielen; ze had gehoord dat hieruit een volk zou komen, breed besturend en door oorlog hoogmoedig gekomen zou tot de ondergang van Carthago. Zo bepaalde de schikgodinnen. Dit vrezend en aandachtig aan de oude oorlog die Juno in de voorste gelederen naar Troje in voordeel van de Grieken droeg en de oorzaak van haar woede en haar hevig leed in haar geheugen gegrift.
De dochter van Saturnus weerde de Trojanen af van bij Latium, nadat zij ontvlamde door deze woede. Nadat ze over de zeeoppervlakte heen en weer werden geslingerd, Trojaanse overblijfselen van de Grieken. Gedreven door het lot dwaalden ze alle zeeën rond gedurende vele jaren. Zo moeilijk was het om het Romeinse geslacht te stichten!