Les 7, verhaal: Een wilde ezel en een tamme ezel

Er waren eens een wilde ezel en een tamme ezel. De wilde ezel zegt tegen de tamme ezel: "Onze levens zijn zeer verschillend. Want jij hebt in het huis van jouw meester altijd voldoende voeldsel, en jij brengt het leven in rust en vrede door, de slaven van de meester verzorgen jou goed, opdat jij altijd mooi en sterk bent. Wíj, de wilde ezels, wij hebben dikwijls niet genoeg voedsel, en wij zijn altijd in veel gevaren, omdat de mensen op ons jagen en ons achtervolgen. Waarom ben ik ook niet een tamme ezel, zodat de slaven ook mij verzorgen en mij te eten geven?"
Maar de tamme ezel zegt: "wees niet jaloers! want ook wij, de tamme ezels, ook wij hebben veel moeite. jij, jij bent vrij. Waarom ben je niet blij met je vrijheid?" Maar hij overtuigt de wilde ezel niet.
De volgende dag brengt de tamme ezel een lastige vracht uit het veld naar het huis van de heer. De slaaf slaat hem met een stok. De tocht is lang en de ezel moet hard ploeteren (de inspanningen van de ezel zijn veel). En de wilde ezel zegt:"Nu prijs ik jou niet meer gelukkig, nu vind ik jouw leven niet meer mooi: want ook jij brengt je leven in niet weinig moeite door. "
Zo prijzen wij dikwijls andere mensen gelukkig, dat andere ook niet zonder vele inspanningen en gevaren hun leven doorbrengen, bedenken wij niet.