Tekst ?: Pistrina - De bakkerij

Tekst 8.

Aiax is de naam van een ezel, die weer en alweer in de bakkerij de molensteen beweegt: hij gaat rond en rond en rond. Terwijl hij zonder einde voortdurend zijn gelijke cirkels maakt, denkt Aiax na over het leven: ‘Ik herinner me de tijd van mijn jeugd. Ik herinner zich dat de zon altijd scheen en het gras op de helling van de berg Vesuvius heerlijk geurden. Ik was blij met de rest van de ezeltjes en waar je kon rondzwerven. Ik leidde een gelukkig leven. Nu leefde ik lang op de groene helling en ik kan slechts de berg Vesuvius ver weg zien. Ach, ik ben van mening dat de goede tijd van mijn jeugd snel voorbij is gegaan.

Eens zag ik dat een onbekende man naar het landgoed van onze heer des huizes was aangekomen. Hij zei dat hij de ezel nodig heeft en voegde toe: “Een dier moet verstandig en betrouwbaar zijn, want het is een belangrijke taak in de bakkerij dat ik een ezel toevertrouw.” De heer des huizes antwoorde dat ik meest geschikt was van alle dieren. Dus de bakker besloot mij te kopen. Het speet de bakker nooit dat hij mij had gekocht. Spijt het mij dat de bakker mij mee heeft genomen? Ik aarzel. De bakker is een milde man, die goed voor mij zorgt. Bovendien geloof ik dat de bakker inderdaad de taak mij heeft toevertrouwd. Want als ik ophoud met de molensteen het graan te malen, kan de bakker geen meer brood bakken. En het volk kan niet zonder brood leven. Toch is het leven moeilijk voor mij. Hoewel ik altijd hard werk, is er niemand die mij prijst. De zware balk van de molen drukt hard in de nek, vaak zelfs dat hij de nek verwondt. Maar ik leerde kennen dat andere klachten helemaal niet helpen. Het leven geeft ons goede tijden, slechte tijden. Gedurende slechtere tijden doet mij plezier om na te denken aan betere tijden. Ik herinner zich dat de zon altijd scheen...’