Tekst 32: Alexander (versie 2)

Eens hadden koopmannen een zeer fel paard meegebracht voor de koning van Macedonië, die de naam Philippus had. Het was een paard van bijzondere grootte en hij heeft een hoofd gelijk aan een hoofd van een koe. Met de voeten sloeg hij op de grond en hinnikte met een zeer grote stem. De koopmannen boden de koning het paard aan voor de prijs van dertien talenten. Meteen zei de zoon van Phillipus, de kleine Alexander, tegen zijn vader: "Als jij het paard zal hebben gekocht, zal ik hem dagelijks zorgen. Het paard, dat Bucephalus genoemd zal worden, zal mij gemakkelijk verdragen en ik wil met hem..."

Phillipus heeft hem onderbroken en lachte: "Zwijg, zoon! Het zeer felle paard zal nooit getemd worden behalve door een zeer dapper mens!" Dus heeft de koning sommige dappere soldaten bevolen het paard te bestijgen en te temmen. Een geweldige soldaat heeft het paard bestegen: Meteen is hij door het woeste paard op de grond neergegooid. Allen lachten. Andere soldaten zijn echter op gelijke wijze, helemaal niet minder sterk, van het paard gevallen. Hij heeft niemand over meer dan de kortste tijd verdragen: hij heeft allen neergegooid.

Intussen heeft de kleine Alexander zijn vader met boze ogen aangekeken en zei: "O vader, jouw soldaten zullen nooit opgewassen zijn tegen het bijzondere paard, maar door mij zal Bucephalus gemakkelijk worden getemd!" Op dat moment echter lachten koning Philippus en alle soldaten de dappere jongen uit. Maar meteen rende Alexander naar het paard en begon hij zoete woorden te fluisteren. Bovendien haalde hij de teugels aan en keerde het hoofd van het paard naar de zon: want hij had begrepen dat het paard bang is voor zijn schaduw! Alexander besteeg het paard gemakkelijk en liep spoedig stapvoets! Vader beloofde met grote vreugde: "O zoon, ik zal graag aan jou het bijzondere paard geven. Met jouw Bucephalus zal jij Macedonië achterlaten en een geschikter koninkrijk proberen te zoeken. Want ons vaderland zal veel te klein zijn voor jou!