Hoofdstuk 29, tekst A (versie 2)

Op een dag zag een slavin twee slangen op het bed van Tiberius Graccus liggen.
Terwijl de slavin met luide stem schreeuwde, kwam Tiberius aanrennen. Omdat hij niet
wist wat hij moest doen, bracht hij de zaak meteen over aan de waarzeggers, die hem verboden om beide slangen te doden. Zij bevalen dat de ene slang door Tiberius gedood moest worden, opdat de ander gespaard moest worden. Als de mannelijke slang door hem gedood wordt, zal hij zelf sterven, maar als de vrouwelijke slang door hem gedood zal worden, zijn vrouw Cornelia. Tiberius, die ouder was en veel van zijn vrouw hield, was van mening dat het rechtvaardig was dat hij zelf moest sterven. Zo doodde hij de mannelijke slang, nadat hij de andere slang ongedeerd achter had gelaten. Toen Tiberius het mannetje gedood had, stierf hij niet veel later, terwijl hij Cornelia achterliet met twaalf kinderen. Hoewel haar echtgenoot dood was bekommerde Cornelia zich toch goed over het huis en voedde ze de kinderen met zo veel liefde op, dat allen meenden dat Tiberius rechtvaardig gehandeld had door de mannelijke slang te doden, en terecht voor zijn echtgenote is gestorven.