Hoofdstuk 29, tekst A (versie 1)

Op een zekere dag zag een slavin in het bed van Tiberius Gracchus twee slangen liggen. Terwijl de slavin met luide stem riep kwam Tiberius eraan rennen. Hij wist echter niet wat hij zou doen, meteen berichtte hij de zaak aan waarzeggers, die hem verboden de beide slangen te doden. Ze bevalen Tiberius de ene slang te doden, en de andere te sparen. Als de mannelijke slang door hem werd gedood, zou hij zelf sterven. Maar als de vrouwelijke slang door hem werd gedood, zou zijn vrouw Cornelia sterven. Tiberius, die én ouder was én zijn vrouw zeer beminde, meende dat het rechtvaardig was dat hij zou sterven. Daarom doodde hij de mannelijke slang terwijl de andere slang ongedeerd achterbleef. Nadat het mannetje is gestorven sterft Tiberius niet veel later daarna, zodat Cornelia achterblijft met de twaalf kinderen. Hoewel haar echtgenoot gestorven was, zorgde Cornelia toch goed voor het huis en voedde haar kinderen met zo een grote liefde op, dat allen meenden dat Tiber! ius het juiste had gedaan door de mannelijke slang te doden en dat hij terecht voor zijn echtgenote gestorven is.