Hoofdstuk 22, tekst B (DH): De heldendaad van Mucius Scaevola

1Mucius heeft per ongeluk de secretaris in plaats van koning Porsinna gedood.
Hij is gepakt en staat nu voor de koning.


Mucius antwoordde aan de koning, toen die vroeg ‘Wie ben je? Wat heb je met deze misdaad willen bereiken?’ dat hij de koning zelf, niet de secretaris had willen doden. Hij zei:
‘Ik ben een Romeins burger. Ze noemen me Gaius Mucius. Als vijand heb ik een vijand willen doden. Dood mij (maar gerust). Ik ben niet bang voor de dood. Het is immers beter voor het vaderland te
5sterven dan de dood te vrezen. Maar als je mij gedood zult hebben, zul je nooit enige nacht rustig (met rustige geest) slapen.’ Vervolgens zweeg hij.
Toen zei Porsinna, die de moed van Mucius op de proef wilde stellen, zeer woedend:
‘Slaven breng(t) me een offerpan met vuur.’ Snel brachten de slaven het vuur.
Maar Mucius stak niets vrezend (onbevreesd) zijn rechterhand in de offerpan en zei, terwijl zijn hand
10door het vuur geroosterd werd: ‘O koning, (diegenen) die grote roem zien, zijn niet bang voor vuur.
Ik heb als eerste jou willen doden. Na mij zullen echter andere Romeinse jongemannen, die (nog) woester zijn (dan ik) steeds opnieuw komen en (zij zullen) proberen jou te doden.’
Toen liet Porsinna, die begreep dat hij de Romeinen nooit zou overwinnen,
Mucius ongedeerd naar Rome gaan. Vervolgens sloot hij vrede met de Romeinen.
15De senatoren gaven aan Mucius wegens zijn moed land aan de overzijde van de Tiber cadeau
(ten geschenke).
Later noemden de Romeinen Mucius ‘Scaevola’, omdat zijn linker hand niet door het vuur
geroosterd was.


5+ a.c.i.
6Ik heb een vijand willen doden (r. 3).
7Post me ... temptabunt (r. 11).
8dan Mucius.
9aregel 4: melius est ... timere; regel 10: qui magnam ... timent.
bJe moet het vaderland dienen en de dood niet vrezen.
c(Eigen verwerking)
10aRegel 13: qui ... victurum esse.
bHij is onder de indruk van de onbevreesde vastberadenheid van Mucius,
die hem bovendien nog zegt dat er veel meer Romeinen zijn zoals hij.
11(Eigen verwerking: geestelijke moed: je mond open durven doen; een standpunt durven innnemen).
12Mucius verdroeg lichamelijke pijn, Brutus geestelijke pijn, toen hij zijn zonen ter dood veroordeelde
en toekeek bij het voltrekken van het vonnis.
13aOp de voorgrond ligt de secretaris met het mes van Mucius in zijn borst; op de troon links achter
zit Porsinna; Mucius (rechts) houdt zijn rechterhand in het vuur.
bSfinxen.