Hoofdstuk 15, vertaling

Aan de overzijde van de rivier de Rijn woonden de Germanen, een sterk en vechtlustig volk, die nog niet onder het gezag van de Romeinen stonden. Dus vocht Germanicus Caesar lange tijd in Germanië De oorlog was vol gevaar en verschrikkingen ; er sneuvelden velen. Toch leverden de Romeinen grote en voorspoedige gevechten. Ze verwoestten het Germaanse land. Vaak overwonnen zij de vijand of dwongen hem zich terug te trekken. Al enkele Germaanse volken gaven zich over, toen Tiberius Germanicus terugriep en hem dwong naar Italië terug te keren. Dus keerde Germanicus, hoewel de oorlog nog niet geëindigd was, in het 17e jaar na Christus terug uit Germania naar Rome en hield een triomftocht. Veel mensen, mannen en vrouwen, jongens en meisjes, wachtten bij de triomfpoort op de triomfator met zijn leger en de straten waren vol. Ook Quintus en Aemilia kwamen met hun moeder bij de poort aan. Naast de poort zagen zij opa, die zij begroetten: ,,Jullie zijn op tijd gekomen." zei opa; ,,ik hoor al geschreeuw."
Inderdaad kwam na korte tijd de triomftocht door de poort de stad binnen; eerst naderden de senatoren, daarna enkele wagens, met daarin Germaanse wapens en andere zaken , en zelfs verschillende maquettes: bergen zoals die in Germanië waren, rivieren en steden; toen kwamen de krijgsgevangenen, een witte stier, die door een priester geleid werd, vier witte paarden, die de triomfwagen trokken waarin de triomfator zelf stond. Een opvallend spektakel boden zijn vijf kinderen, die met hun vader in de wagen waren, drie zonen, Nero, Drusus, Gaius, en twee dochters, Agrippina en Drusilla. Achter de wagen liepen de soldaten, liederen zingend gericht aan de triomfator. Overal was geschreeuw en vreugde, overal blije gezichten.
Terwijl zij allen riepen en blij waren, zag moeder niet ver weg een huilende vrouw. Ze ging naar haar toe en vroeg: ,,Wat is er, vrouw? Waarom staat jouw gezicht verdrietig?" Toen zei de vrouw: ,,De toekomstige zaken maken mij ongerust. Nu triomfeert Germanicus, en het hele volk is blij, maar Fortuna heeft de gewoonte niet lang te lachen met een blij gezicht. Drusus, zijn vader, van wie het Romeinse volk erg hield, heeft het leven ook spoedig beëindigd." Toen de vrouw deze woorden huilend gezegd had, huilde moeder ook en ze kon niet meer roepen: ,,Hoera, de triomftocht!"