Uitbarsting van de Vesuvius

Nadat hij had gezonnebaad, neemt hij een koud bad, lunchte hij liggend en studeerde hij. Hij eiste zijn sandalen, hij daalde af naar een plaats van waaruit hij dit zeer vreemde verschijnsel kon waarnemen.
Het leek iets belangrijks en iets wat van dichterbij bestudeerd moest worden, zoals past voor een geleerde man. Hij beval een snelvarend schip klaar te maken; hij geeft me de kans voor het geval dat ik samen met hem te gaan. Ik antwoordde dat ik liever studeerde; en toevallig had hij zelf iets overlevert om over te schrijven. Hij ging het huis uit; hij ontving een briefje van Rectina de vrouw van Tascus, schrik aangejaagd door het dreigend gevaar (want haar landgoed begon zich aan de voet van de Vesuvius en er geen kans tot vluchten (was) tenzij tot schepen) : zodat ze zich onttrok aan dergelijk groot crisismoment, ze bad. Hij veranderde zijn plan en wat begonnen was uit interesse, ondernam hij nu met inzet op moed.
Hij leidde de viering uit de haven en hij ging zelf aanboord niet alleen om R. te redden, maar om vele hulp te bieden (want de mooie omgeving van de kust was immers drukbezocht)
Vandaar had hij zich gehaast, vanwaar anderen vluchtte en hij stevende rechtstreeks met een regelrechte koers (= roer) af op het gevaar, zozeer zonder angst, zodat hij alle bewegingen van deze ramp zei en nauwkeurig optekende, alle verschijningen, zoals hij ze met het oog had waargenomen.
Al viel er op de schepen as, naarmate ze naderden des te heter en compacter (was).
Al vielen er puimstenen zwart en geblakerd en gebroken door het vuur.
Al was er plots een ondiepte en de kusten waren ontoegankelijk door de val van de berg.
Hij twijfelde een beetje of hij zou terugkeren, weldra zei hij aan de stuurman, die hem de raad gaf om het zo te doen, : "Wie niet waagt, niet wint! Ga naar Pomponianus!" Deze woonde in Stabiae.
Hoewel het gevaar daar nog niet naderde, was het toch goed zichtbaar, en wanneer het toenam, zou het gevaarlijk dichtbij zijn. Hij had de bagage in de schepen geladen, vastbesloten om te vluchten in het geval dat de tegenwind zou gaan liggen.
Dan was mijn oom onder een zeer gunstige wind daarheen gevaren, hij omhelsde hem zijn bevende vriend/ de bevende Pomponianus, hij troostte hem, hij spoorde hem aan, hij spoorde hem aan en beval een bad klaar te maken, om zijn (=Pompon.) vrees te verzachtte door zijn (=Plinius Mai.) kalmte. Nadat hij een bad had genomen, en ging hij aan tafel liggen, ofwel opgewekt of wel ('lijkend op een opgewekte'=>) leek hij opgewekt, wat al even groots was.
Ondertussen lichtte uit de berg de Vesuvius op meerdere plaatsen zeer brede vlammen en zeer hoge vuren op, waarvan de gloed en helderheid afstak in de duisternis van de nacht. Hij zei steeds weer aan de bevende als remedie tegen de paniek, dat de vuren achtergelaten waren door de angst van de plattelandsbewoners en de verlaten villa's in eenzaamheid brandden.