4 Plinius, tekst: Aan land bij Pomponianus

Hij was in Stabiae, gescheiden door de baai die ertussen ligt ( want de kust maakt een geleidelijke maar diepe bocht). Daar, hoewel het gevaar nog niet vlakbij was, was het toch al duidelijk waarneembaar en omdat het dreigde te groeien had hij al zijn bagage naar de schepen gebracht, vastbesloten te vluchten als de tegenwind ging liggen. En toen mijn oom daarheen was gevaren met een gunstige wind, omarmde hij de angstige man, troostte hem, moedigde hem aan opdat hij zijn angst verzachtte met zijn kalmte en beval hem naar de badkamer te brengen. Nadat hij een bad had genomen, ging hij aan tafel en at hij of opgewekt, of gelijkend aan opgewekt (omdat het even dapper is).