Tekst 8.3: De caede Caesaris

Uit vele voortekens was duidelijk dat de dood caesar bedreigde. Want zelf had hij in zijn droom gezien dat hij boven de wolken vloog en hij Jupiter een hand gaf. En Calpurnia, zijn vrouw, had gedroomd dat het huis instortte en dat zij zijn lichaam vasthield in haar handen. Bovendien was hij gewaarschuwd door Spurinna de waarzegger: "Pas op voor de Iden van maart!" Nadat de senaat in de curia was samengeroepen, verliet Caesar op de Iden van maart ongeveer op het vijfde uur zijn huis. Onderweg kwam hij Spurinna tegen. Die lachte hij uit, terwijl hij zei dat de Iden van maart al gekomen was. Spurinna antwoordde dat die weliswaar gekomen waren, maar dat ze nog niet voorbij waren. Nauwelijks was Caesar de curia binnengegaan, of de samenzweerders omsingelden hem. Eén van hen kwam dichterbij en greep hem bij zijn toga met twee handen. Vervolgens verwondde hij de afgeweerde Caesar met een dolk onder de keel terwijl deze riep: "Dit is toch geweld!" Caesar greep de arm van Cassius en doorboorde deze met een schrijfstift en hij probeerde te ontkomen, maar opnieuw werd hij getroffen door een dolk. Toen hij voelde dat hij van alle kanten met getrokken dolken aangevallen werd, liet zijn kleren tot op zijn voeten zakken terwijl hij zijn hoofd met zijn toga beschermde: hij wilde eervol sterven.Toen hij zelfs Marcus Brutus, die hij als zijn zoon beschouwde, op zich zag afstormen, zei hij: "Jij ook, mijn zoon?" Hierna werd hij, zonder een zucht en zonder een woord, door drieëntwintig messteken van de samenzweerders gedood. Terwijl allen samen vluchtten, lag Caesar levenloos op de grond in de curia, totdat drie slaven hem in een draagstoel legden en hem terug naar huis brachten.Hoewel de samenzweerders van plan waren Caesars lichaam in de Tiber te werpen, werd het toch op bevel van de consul Marcus Antonius verast.