Tekst 3.3: De roof van de Sabijnse meisjes

De nieuwe stad was al gegroeid, de wegen waren al geplaveid, reusachtige stadswallen, een groot aantal huizen en mooie tempels waren al gebouwd, maar er waren geen vrouwen in de stad!Daarom riep Romulus gezanten bij zich en zei hen: "Ga naar de naburige volksstammen en vraag hen vrouwen voor een huwelijk" Maar nergens werden de gezanten welwillend aanhoord. Integendeel, verscheidene volksstammen spotten met de nieuwe stad: "onze dochters willen toch niet met rovers trouwen!"Romulus verdroeg dit onrecht niet en bedacht noodgedwongen een hinderlaag. Hij bereidde prachtige spelen voor en nodigde de naburige volksstammen uit.Velen, vooral de Sabijnen samen met hun kinderen en echtgenotes, die de nieuwe stad verlangden te bezoeken, kwamen samen voor het schouwspel.Ze werden gastvrij ontvangen en bezochten samen met hun gastheren de wallen, de tempels en de huizen.Toen was het tijd voor de spelen. Nadat er een teken gegeven was aan de wagenmenners, begonnen de spelen. De Sabijnen die niets vermoedden, richtten hun ogen en hun geest op de spelen.De stilte werd door niets verbroken, tenzij door het geluid van de wielen en van de paarden.Plotseling stormden de Romeinse jongemannen op een gegeven teken van overal naar hun gasten, roofden in een reusachtig tumult de Sabijnse meisjes en snel droegen ze hen gillend naar hun huizen.De vaders en de broers konden hun dochters en zussen niet uit de handen van de Romeinen ontrukken.Terwijl ze woedend naar huis liepen , riepen ze uit: "Jullie hebben niet straffeloos onze dochters groofden onze dochters niet straffeloos! Wee de Romeinen" De meisjes kloegen nu eens met luide stem hun lot dan weer scholden ze woedend hun trouweloze gastheren uit. Maar de Romeinse jongemannen beloofden hen met vleiende woorden een grote liefde. De roof was de oorzaak van een lange oorlog.Op een dag begon er een grimmige veldslag tussen de twee volkeren. Maar de vrouwen, die destijds geroofd waren, maar nu al hielden van hun Romeinse echtgenoten, begaven zich stoutmoedig tussen de vliegende projectielen en aan de ene kant smeekten ze hun vaders, aan de andere kant hun echtgenoten om vrede. Toen werd er een verdrag gesloten: Romeinen en Sabijnen werden verbonden en uit twee volkeren werd er één gemeenschap gevormd.