Hoofdstuk 8 Herodotos 5d

Na met deze woorden geantwoord te hebben, ging Harpargos, toen de baby rijkelijk gekleed voor een begrafenis aan hem overhandigd was, huilend naar zijn huis. Naar binnen gegaan vertelde hij aan zijn eigen vrouw het hele verhaal van Astyages zoals het uitgesproken was. Zij zegt tegen hem: “Nu de zaken er zo voor staan, wat ben je van plan te doen?” Hij antwoordt: “Niet op de maniet waarop Astyages opdroeg, zelfs niet als hij nog erger gek zal zijn en buiten zichzelf zal zijn dan hij nu buiten zichzelf is, niet zal ik me bij zijn mening aansluiten en ook zal ik niet helpen bij een dergelijke moord. Om vele redenen zal ik hem niet vermoorden, zowel omdat het kind met mijzelf verwant is, als omdat Astyages een oude man is en kinderloos van mannelijk nageslacht. Indien het koningschap, als hij gestorven is, op die dochter, van wie hij nu de zoon middels mij wil doden, zal overgaan, dan blijft er daarna voor mij toch zeker het grootste van de risico’s over? Maar omwille van de veiligheid voor mij moet dat kind sterven; één van Astyages’ slaven moet echter zijn moordenaar worden en niet van de mijne.” Dat zei hij en onmiddellijk zond hij een bode naar een van de koeherders van Astyages, van wie hij wist dat die zijn kudden liet weiden op de meest geschikte weiden en in de bergen met de meeste wilde dieren, wiens naam Mitradates was, Deze woonde samen met een vrouwelijke mede-slaaf van hemzelf, en de vrouw, met wie hij samenwoonde, had de naam Kyno (teef) in de taal van de Grieken, in de Medische taal Spako; de Mediërs noemen namelijk de teef ‘Spaka’.