Hoofdstuk 5 Odysseia 5D: Eindelijk weer samen

Zo sprak hij en terstond werden haar knieën en lief hart krachteloos, omdat ze de kenmerken had herkend, die Odysseus haar (als) vaststaand genoemd had; en in tranen uitgebarsten rende zij vervolgens recht op hem af, ze sloeg haar armen bij Odysseus om z'n hals, ze kuste zijn hoofd en zei tot hem: 'Wees niet boos op mij, Odysseus, aangezien jij namelijk in andere opzichten het meest verstandig was van de mensen. De goden gaven ellende, die het ons beiden misgunden om bij elkaar blijvend te genieten van onze jeugd en de drempel van de ouderdom te bereiken.
Maar wees nu niet hierom boos op mij en neem het mij niet kwalijk omdat ik jou niet meteen, toen ik je zag, zo om de hals vloog. Want altijd was mijn hart in mijn borst bang dat iemand van de stervelingen me misleidde met zijn woorden nadat hij aangekomen was; want velen zijn uit op slechte winst(bejag). Ook Helena uit Argos, afstammelinge van Zeus, zou zich niet met een man uit de vreemde in liefde en bedgenot hebben verenigd, als zij geweten had, dat de dappere zonen van de Grieken haar weer naar huis naar haar dierbare vaderland zouden brengen. Maar een god bracht haar zeker ertoe haar schandelijke daad te verrichten; en deze ellendige verblinding beraamde zij niet eerder in haar geest, waaruit meteen al ook ons leed bereikte. Maar nu, aangezien je de zeer duidelijke kenmerken al hebt opgesomd van ons bed, dat geen andere sterveling heeft gezien, maar alleen jij en ik en één enkele dienares, Aktoris, die mijn vader mij nog (mee)gaf, toen ik hierheen kwam, die voor ons beiden de deuren van onze stevige slaapkamer bewaakte, overtuig je mijn hart, al is het heel gevoelloos.' Zo sprak zij en bij hem wekte zij nog meer het verlangen om te huilen op; en hij huilde, zijn lieve, zorgzame echtgenote vasthoudend. Zoals wanneer voor zwemmers het land welkom in zicht komt/verschijnt, wier goedgebouwde schip Poseidon op zee verbrijzeld heeft, voortgedreven door de wind en de hoge golven; en weinigen ontsnappen aan de grauwe zee naar het land zwemmend, en veel zout kleeft rondom/aan hun lichaam, en blij gaan ze aan land, ontsnapt aan de ellende - zo welkom dan was bij haar haar man, terwijl ze naar hem keek, en ze liet haar beide blanke armen nog lang niet los van zijn hals.