Hoofdstuk 32, tekst C: Perikles' zonen

De oudste van zijn wettige zonen, Xanthippos, was zeer verkwistend en was getrouwd met een jonge en verkwistende vrouw, zodat hij altijd geld nodig had/tekort kwam. En eens nam hij (zilver)geld aan van één van Perikles' vrienden, zogenaamd omdat Perikles zelf dit had verzocht. En toen die (vriend) later het geld terugvorderde, geraakte Perikles in een toestand van grote woede jegens Xanthippos. En deze ruzie werd nooit bijgelegd: want Xanthippos stierf tijdens de pestepidemie, nadat hij ziek geworden was. Hoewel Perikles gedurende deze pestepidemie de meeste van zijn verwanten en vrienden verloor, werd hij nooit huilend waargenomen. Maar toen hij ook de overgeblevene van zijn wettige zonen, Paralos, door de pest verloor, probeerde hij zich (weliswaar) groot te houden, maar toen hij een krans naar de dode bracht, werd hij door verdriet overmand, zodat hij huilde en een grote hoeveelheid tranen vergoot. Later vroeg hij het volk om de wet over de bastaardzonen op te heffen, die hij zelf had ingesteld, opdat de naam en het geslacht van hem niet uitstierven. Toen de Atheners inzagen door de aanwezige ellende dat dit rechtvaardig was, lieten ze de bastaardzoon, die Aspasia voor hem had gebaard, zelf toe om zich als burger te laten inschrijven.