Deel ?: Ovidius; Daedalus en Icarus (Ars Legendi)

Daedalus & Icarus:

De ontsnappingsroute door de lucht
Ondertussen was Daedalus, opgesloten door de zee en Kreta, het lange ballingschap grondig beu en geraakt door de liefde voor zijn geboorteplaats.
"Ook al verspert hij ( = Minos ) de zee en het land", zegt hij, "de hemel staat zeker open. Wij zullen daarlangs gaan. Minos mag dan wel alles bezitten, hij bezit niet de lucht!"

Genie aan het werk
Hij stopte zijn verstand in ongekende kunsten en hernieuwde hij de natuur, want hij plaatste de pluimen op een rij te beginnen vanaf de kleinste, terwijl de kortere de langere volgde, dat je zou denken dat het zou groeien op een helling. Zo rees de vaak landelijke panfluit een beetje met ongelijke riethalmen op. Terwijl hij de middelste en onderste veren vastbond met draad, en zo boog hij de samengestelde veren met een lichte welving, zo hij echte vogels kon nadoen.

Kinderlijk
De jongen, Icarus, stond erbij wetend dat hij bezig was met zijn eigen gevaar, met een blij gezicht probeerde hij nu eens de pluimen te grijpen die een briesje had bewogen, dan weer kneedde hij met zijn duim de goudgele was en hinderde met zijn gespeel het wonderlijke werk van zijn vader. Nadat de laatste hand aan de onderneming was gelegd, hield de vakman zelf zijn eigen lichaam in evenwicht met 2 vleugels en hij hing in de bewogen lucht.

Een bezorgde vader
Hij lichte zijn zoon in en zei: "Icarus, ik waarschuw je dat je op de middelste weg zou lopen, dat als je te laag zal vliegen, het water de vleugels verzwaard, als je te hoog vliegt, het vuur het zal verschroeien.. Vlieg tussen elk van beiden! Ik beveel je niet naar de ossendrijver, de grote beer en het getrokken zwaard van de jager. Onder mijn leiding volg (je) de weg!" Tegelijkertijd levert hij de bevelen van het vliegen, en hij maakt de ongekende vleugels vast aan zijn schouders. Tijdens het werk en de waarschuwingen werden zijn oude wangen nat en beefden zijn vaderlijke handen. Hij gaf zijn zoon een kusje dat niet opnieuw herhaald zou worden, en hij vloog voorop geheven door de vleugels en hij vreesde voor zijn metgezel, zoals een vogel die zijn tengere kroost vooruitduwt uit het nest in de lucht, en hij spoorde aan te volgen en leert de rampzalige kunsten aan en beweegt zelf zijn vleugels en houdt rekening met die van zijn zoon.

Een tragische vlucht
Zomaar iemand ziet hen terwijl hij met een bevende hengel vissen vangt of een herder met een stok steunend op een ploeger en stond verstomd en hij geloofde dat het goden waren, die de eeuwigheid konden plukken. En dadelijk aan de linkse kant Samos gewijd aan Juno (en hadden ze Delos en Paros achter zich gelaten) aan de rechterkant was Lebinthos en het Calymne rijk aan honing, toen de jongen begon blij te zijn in de stoutmoedige vlucht en hij verliet de leider en aangetrokken door het verlangen naar de hemel, vervolgde hij zijn reis te hoog.
De nabijheid van de verzengende zon maakte de geurige was zacht, de boeien van de veren; De was smolt.
Deze sloeg met onbedekte armen, en terwijl hij zijn roeispanen miste, greep hij niet naar enige lucht, en de roepende monden werden door het heldere water de naam van zijn vader onttrok, die zijn naam opslorpte.

Een gebroken man
Maar de ongelukkige vader, niet maar vader, zei: "Icarus, Icarus," zei hij, "Waar ben je? In welke streek zal ik je vinden? Icarus!" bleef hij zeggen. Hij keek naar de vleugels in de golven, en hij vervloekte zijn kunsten, en hij verborg het lichaam in een graf; en het landschap kreeg de naam van de begravene.