Met. 2.416-507: Callisto

De verkrachting

Het was iets voorbij het middaguur, wanneer zij het bos binnenging, dat nog geen enkele generatie had omgehakt:
Hier legde ze haar pijlenkoker van haar schouder af en ze ontspande haar buigzame boog en ze legde haar op de bodem, die bedekt was met gras, ze legde haar hals op haar felgekleurde pijlenkoker. Wanneer Jupiter haar moe en onbewaakt zag, zei hij: �mijn echtgenote zal van dit overspel zeker niet weten, en als zij het te weten komt, ja, dan zit het er tegen!� dadelijk nam hij de gedaante en uitrusting van Diana aan en zei: �oh, meisje, een van mijn gezellinnen, in welk gebergte ben jij gaan jagen?� het meisje stond op uit het gras en zei: �gegroet godheid, groter dan Jupiter volgens mij, ook al hoort hij het zelf.� Hij luisterde en lachte en hij vond het grappig dat hij verkozen werd boven zichzelf en hij gaf haar een kus, niet gematigd en zoals er niet mag gekust worden door een meisje. Het meisje, dat op het punt stond te vertellen in welk bos zij had gejaagd, werd belemmerd door zijn omhelsing en met dit vergrijp verraadde hij zichzelf. Zij verzette zich weliswaar tegen hem, voorzover althans een vrouw dat kon, (keek je toch maar, Juno: dan zou je zachter zijn!). Zij vocht met hem, maar wie zou een meisje kunnen overwinnen of wie zou er Jupiter kunnen overwinnen? Hij keerde als overwinnaar terug naar de hoge hemel, Jupiter. Zij haatte het bos en het medeplichtige bos. Terwijl ze wegvluchtte van daar, vergat ze bijna haar pijlenkoker samen met pijlen en haar boog, die zij had opgehangen, mee te nemen.

De schaamte

Kijk, terwijl Diana, vergezeld met haar gevolg, ging door de hoge Maenalus zag ze haar trots
door de jacht van wilde dieren en nadat ze gezien was, riep ze haar: ze deinsde terug nadat ze geroepen was en vreesde eerst dat het Jupiter in haar zou zijn. Maar nadat ze had gezien dat tegelijk nimfen op haar afkwamen, zag zij dat er geen listen waren en ze voegde zich bij hun. Ah, hoe moeilijk was het om de verkrachting niet te tonen met haar gezicht! Nauwelijks tilde ze haar ogen van de grond, want ze liep niet naast de godin en ze liep ook niet vooraan het groepje, zoals ze vroeger gewoon was, maar ze was stil en ze gaf tekens van haar gekwetste eergevoel door te blozen en Diana zou de schuld door 1000 tekens kunnen merken, indien het niet was dat ze maagd was. Er werd verteld dat de nimfen het wel hadden gemerkt.

De ontmaskering

Het was tijdens de 9e maand, wanneer de godin bij de jacht, loom door de zonnestralen, een koel woud bereikte, waaruit klaterend een beek stroomde, die de kiezelstenen deed tollen. Toen ze de plaats goedkeurde, zei ze: �iedere ooggetuige is ver weg. Laten we onze naakte lichamen natmaken met helder water, dat we boven ons hebben uitgegoten.� Callisto begon te blozen. Allen samen trokken ze hun kleren uit: ��ntje zocht uitstel. Terwijl ze twijfelde, werden haar kleren afgetrokken. En nadat die neergelegd waren, werd samen met haar naakte lichaam de misdaad duidelijk. Cynthia zei aan de geschokte Callisto, terwijl ze met haar handen haar buik wou verbergen: �ga ver weg van hier en bezoedel geen heilige bronnen meer!� en ze beval dat ze zich verwijderd van haar gezelschap.

De wraak van Juno

De echtgenote van de grote Jupiter had dit al lang gemerkt en ze had haar zware straf naar een geschikt moment uitgesteld. Er was geen enkele reden meer tot uitstel, wanneer de jongen Arcas (Juno treurde precies over dit) van zijn minnares was geboren. Zodra ze haar woede en boze blikken naar haar richtte, zei ze: �dit moest er nog bijkomen, echtbreekster! Namelijk dat jij vruchtbaar was en mijn vernedering door jouw bevalling openbaar werd en dat het bewijs van de schande van mijn Jupiter is geleverd. Jij zal er helemaal niet straffeloos vanaf komen: want ik zal jouw schoonheid, waarmee je jezelf bekoort en waarmee je mijn Jupiter bekoort, wegnemen.

De metamorfose

Ze zei dit en nadat ze haar bij de haren op haar voorhoofd genomen had, wierp ze haar neer op de grond. Callisto stak smekend haar armen uit: haar armen werden ruig met zwarte plukken haar en haar handen werden krom, kregen gebogen nagels en begonnen de taak van poten over te nemen, haar mond, die eens door Jupiter geprezen was, werd lelijk met een brede muil. En opdat haar smeekbeden en smekende woorden de geest van Juno niet zouden vermurwen, werd haar het spraakvermogen ontrukt: haar stemgeluid uit de schorre keel weerklonk boos en bedreigend en vol terreur. De vroegere geest bleef (ook nadat ze een beer geworden was) en getuigend van haar verdriet met voortdurend gebrul hief ze haar handen (hoe ze ook waren) op naar de hemel en naar de sterren en ze voelde dat Jupiter ondankbaar was, alhoewel ze het niet kon zeggen. Ach, hoe vaak dwaalde ze rond voor wat ooit haar huis was en in velden die ooit van haar waren (omdat ze zich niet in het verlaten bos durfde te rusten leggen). Ach, hoe vaak werd ze door het geblaf van de honden over de rotsen voortgedreven en hoe vaak vluchtte ze, bang als jageres, weg uit vrees van jagers. Dikwijls hield ze zich verborgen nadat er wilde dieren gezien waren, omdat ze vergeten was wat voor een wezen ze was, als berin huiverde ze voor beren, die gezien waren in de bergen en ze vreesde voor de wolven, alhoewel haar vader onder dezen was.

Onverwachte ontmoetting

Kijk, de nakomeling van Callisto, Arcas, die niets afwist van zijn ouders, dook op, nadat hij ongeveer 15 jaar geworden was. En terwijl de wilde dieren volgde, terwijl hij geschikte bergwouden uitkoos en rondtrok in de bossen van de Erymanthus met geknoopte jachtnetten, stootte hij op zijn moeder. En deze stond stil, nadat ze Arcas had gezien, en het was net alsof ze hem herkende. Hij deinsde terug en onwetend voelde hij hevige angst voor de berin die haar onbeweeglijke ogen eindeloos op hem gericht hield en hij stond op het punt om haar borst te doorboren met een kwetsend projectiel, terwijl ze hevig begeerde om hem te naderen. De almachtige verhinderde dit en tegelijk tilde hij hen zelf op en maakte zo de goddeloze taak ongedaan. Tegelijkertijd plaatste hij hen, nadat ze door de wind doorheen het luchtruim waren meegesleurd, aan de hemel en maakte hen tot naburige sterren.