Tekst 14: De situatie voor de strijd bij Thermopylae

De situatie vóór de strijd bij Thermopylae

Toen/omdat Xerxes reeds overstak van Azië naar Europa, verzamelden de Grieken zich naar
de Isthmos, terwijl/omdat zij de barbaren wilden afweren. Want zij begrepen dat heel
Griekenland in het grootste gevaar was. Eerst informeerden zij dan/dus, waar het leger van de
Perzen was en hoe groot het aantal van hen was. En na weinig tijd vernamen zij van een
koerier, die uit Thessalië kwam, dat de Perzen ontelbaar waren en dat zij reeds naar Thessalië
gingen. Daarom leek het hen het beste om in Thermopylae tegenstand te bieden tegen de
vijanden. Want daar was de doorgan smal en het meest geschikt voor de Grieken, omdat zij
zwakker/minder waren qua aantal. En toen ze na weinig dagen in Thermopylae aankwamen
en het ontzaglijke leger van de Perzen zagen, verloren ze de moed en wilden al weggaan.
Maar één van de legeraanvoerders was Leonidas, de koning van Sparta, leider van
driehonderd Spartanen. Hij, toen hij zag dat de soldaten (er) moedeloos (aan toe) waren, sprak
henn goede moed in met deze woorden: 'Degene die ons aanvalt, is geen god, maar een mens.
En er is geen mens, die geen slechte dingen/rampen meemaakt. De grootste van alle mensen
loopt gevaar om ook de grootste rampen te ondergaan/mee te maken.' Xerxes stuurde één van
de ruiters als verkenner/spion, die hij beval te informeren hoeveel Grieken er waren. En/maar
hij was in staat alleen de Spartanen te zien, van wie sommigen zich trainden/aan het trainen
waren op de vlakte en/maar anderen hun haren kamden/aan het kammen waren. Nadat hij
alles vernomen had, reed de ruiter in alle rust weg. Want niemand volgde hem. Nadat hij
teruggekeerd was, vertelde hij tegen Xerxes alles wat hij had gezien. Terwijl/toen hij (dit)
hoorde, kon Xerxes niet begrijpen, waarom de Spartanen zich zo/op die manier voorbereidden
op de strijd. Want zij leken hem belachelijke dingen te doen. Want de Pers wist niet dat het/er
een gewoonte/regel was voor de Spartanen om, nadat ze naar de strijd gegaan zijn/waren, zich
zo voor te bereiden op de dood.