Hoofdstuk 6, tekst 3: Calpurnia, een ideale vrouw

Calpurnia, een ideale vrouw

Aan haar is/zij heeft de grootste scherpzinnigheid, de grootste soberheid; ze houdt van mij, wat een teken van kuisheid is. Hierbij komt een studie/passie voor de literatuur, die ze uit liefde voor mij opgevat heeft. Mijn boekjes heeft ze, leest ze (vaak), leert ze zelfs van buiten. Door welke/wat voor bezorgdheid wordt ze aangedaan, wanneer ik word gezien te zullen gaan pleiten/wanneer ze ziet dat ik ga pleiten, door een hoe grote vreugde, wanneer ik gepleit heb. Ze stuurt er (mensen) op uit, die aan haar moeten berichten, welk
r. 5 een bijval, welke kreten/geschreeuw ik heb opgewekt, welke afloop van het oordeel/proces ik heb behaald [lett.: heb gedragen]. Diezelfde zit, als ik eens voordraag/een voordracht houd, heel dichtbij afgescheiden door een gordijn, en ontvangt onze lof(tuitingen) met zeer begerige oren op. Ze zingt [echter] mijn verzen en begeleidt ze op de lier, terwijl geen kunstenaar (haar) dat leerde, maar de liefde, die de beste leermeester is. Tengevolge van deze redenen/hierom word ik naar de meest zekere hoop geleid, dat voor ons een eeuwige en met de dag grotere eendracht zal zijn. Immers niet mijn leeftijd of lichaam, welke dingen/dingen die langzamerhand verloren gaan/aftakelen en oud worden, maar de roem bemint ze.