Ode I.37 Bij de dood van Cleopatra

Nunc est bibendum

Nu moet er gedronken worden, nu moet
de aarde gestampt worden met de vrije voeten
nu was het tijd om de kussen van de goden te versieren
voor de gerechten van de Salische priesters, kameraden

Vroeger was het niet toegestaan de Caecubische wijn voor de dag te halen
uit de kelder van grootvader, zo lang als
de krankzinnige koningin bezig was met de vernieling
en de ondergang van het Romeinse rijk voor het Capitool

Met een troep van schandelijke mannen, besmet
met een ziekte, onbeheerst hopend op om het even wat
en dronken door het zoete
lot. Maar nauwelijks één schip,

Gespaard gebleven van het vuur, matigde de woede
en Octavianus bracht de geest, die buiten zichzelf was door de Mareotische wijn
terug tot ware vrees,
haar geest die zich haastte weg van Italië

Terwijl Octavianus haar achternazat met roeiriemen, zoals een havik
zachte duifjes achternazit of zoals een snelle jager
een haas achternazit op de velden
van het besneeuwde Thessalië, om

Het noodlottige monster in de ketens te slaan. Ze probeerde edeler
te sterven en ze deinsde niet terug
voor het zwaard zoals een vrouw en ze
probeerde niet om verborgen kusten te bereiken met haar snelle vloot,

Ze durfde naar het verwoeste paleis te kijken
met een kalm gezicht, en dapper durfde ze de gevaarlijke
slangen in handen nemen, om het zwarte
gif op te nemen met haar lichaam,

Strijdlustiger door haar zelfgekozen dood.
Ze wordt meegebracht in een woest oorlogsschip
onttroond, voor een hoogmoedige triomftocht,
geen nederige vrouw.