Horatius, Ode II, 3

Denk eraan dat je in moeilijke zaken je attaractia bewaart, en dat je niet minder in goede omstandigheden na ongewone vrolijkheid een gematigde geest behoudt. Dellius, jij die zal sterven, ofwel zal jij elk ogenblik verdrietig geleefd hebben, of wel zal jij tijdens de feestdagen achteroverliggend op een afgelegen grasveld jezelf blij hebben gemaakt met een oude fles Falernum wijn. Om welke andere reden houden de reusachtige pijnboom en de zilverenpopulier ervan om hun gastvrije schaduw met hun takken te delen? Waarom spant het vlugge heldere water zich in vooruit te schieten in de kronkelende rivier? Beveel dat ze hierheen de wijn, de lekker ruikende zalf en de te kort bloeiende bloemen van de liefelijke rozenstruik brengen , zolang de omstandigheden, de leeftijd en de noodlottige draden van de drie zusters het toelaten. Jij zal toch weggaan uit je gekochte boerderij, huis en je villa, die de goudgele Tiber wast, en je rijkdommen opgestapeld in de hoogte zullen jouw erfgenamen bezitten. Het doet er niet toe of je rijk bent en dat je afstammend van de oude Inachos, of je arm bent en geboren bent van het laagste volk en onder de naakte hemel verblijft, je zal het slachtoffer zijn van de niet medelijdende Orcus; wij worden allemaal naar de zelfde plaats gedreven, vroeger of later zal het lot van iedereen uit de urn gedraaid worden en uitkomen, en het zal ons in eeuwige ballingschap in het bootje leggen.