Hoofdstuk 7, tekst 11: Scherts en wijn

Gisteren, Licinius, hebben wij onbezorgd veel gespeeld op mijn schrijfplankjes, zoals we hadden afgesproken om ‘frivool’ te zijn: terwijl ieder van ons versjes schreef speelde hij nu eens met dit, dan weer met dat metrum terwijl hij op de ander reageerden door middel van een grap en wijn. En ik ben daarvandaan weggegaan aangestoken door jouw charme, Licinius, en jouw geestigheid zodat noch het eten mij ongelukkig smaakte noch de slaap in rust mijn ogen dekte, maar ik opgewonden door heel mijn bed woelde, verlangende het licht te zin om met jout te kunnen spreken en om samen met jou te zijn. Maar nadat mijn door inspanning afgematte ledematen in mijn bedje lagen, heb ik, aardige jongen, dit gedicht voor jou gemaakt, opdat je hieruit mijn verdriet zoudt doorgronden. 18. pas op dat je nu niet roekeloos bent en pas op, smeken wij je, om onze smeekbeden te 19. verzachten, oogappeltje, opdat Nemesis geen straf van je opeist. Het is een gewelddadige godin: hoedt u ervoor deze te kwetsen:.pas op!