Hoofdstuk 4, tekst 1B: Het water zakt

Zodra Iuppiter zag dat de wereld door natte poelen onder water stond en dat er één man overbleef van de zojuist nog vele duizenden, en dat er één vrouw overbleef van de zojuist nog vele duizenden, beiden rechtschapen, beiden vereerders van zijn goddelijke macht, dreef hij de wolken uitéén en nadat hij met de noordenwind de regenwolken verwijderd had, toonde hij zowel de landen aan de hemel als de hemel aan de landen.

Reeds houdt de kust de zee vast, de bedding bevat volle rivieren, de wateren zakken en men ziet dat er heuvels uit komen; de grond rijst op, terwijl de golven verminderen, groeit het gebied: en na een lange tijd laten de bossen hun kaalgespoelde toppen zien en houden ze met hun gebladerte de achtergelaten modder vast.