Hoofdstuk 15, tekst 4: Cleopatra is dood!

Nu moet er gedronken worden, nu moet de aarde stampt worden met vrije voet, het is nu tijd het aanligbed van de goden te versieren met Salirische schotels, broeders. Voorheen was het niet geoorloofd de Caecubische wijn uit grootvaders' kelder, terwijl de koningin voorbereidde een waanzinnige ondergang voor het Capitool en de val van het rijk, samen met haar bezoedelde groep mannen door een ziekte misvormd, zich niet beheersend wat dan ook te hopen en dronken van het zoete lot. Maar het feit dat nauwelijks één schip was ontkomen aan de vlammen, verminderde haar woede en Caesar bracht haar geest die bezeten was door Mareotische wijn tot echte angst, terwijl hij haar op haar vlucht uit Italië met zijn roeiers op de hielen zat. Zoals een havik de zwakke duiven (achtervolgt) of een snelle jager een haas in de velden van de besneeuwde Haemonia, opdat hij het verderfelijke gedrocht in de boeien sloeg. Terwijl zij tamelijk grootmoedig zocht te sterven, schrok ze niet terug voor het zwaard, zoals een vrouw past en niet probeerde zij met haar snelle vloot afgelegen kusten te bereiken. Terwijl ze het waagde het in puin liggende paleis met een kalm gelaat te bezoeken, dapper genoeg om het te wagen grimmige slangen in haar handen te nemen om het donkere vergif met haar lichaam op te drinken, onverschrokkener door haar weloverwogen dood, ongetwijfeld misgunnend aan de wrede Liburnische schepen dat zij onttroond meegevoerd werd als een niet nederige vrouw in een trotse triompftocht.