Hoofdstuk 12, tekst 5B

1 Meen jij dat ik deze dingen opgewekt aan jou schrijf, omdat ik (de dood) ontvlucht ben? Even belachelijk handel ik, wanneer ik mij over deze afloop verheug, alsof over een goede gezondheid, als iedereen die meent dat hij gewonnen heeft, wanneer hij de dag van het proces heeft uitgesteld. Ik ben echter ook juist bij benauwdheid niet opgehouden troost te vinden in blijde en dappere gedachten.
'Wat is dit?', zeg ik, 'beproeft de dood mij zo vaak? Laat hij dat maar doen: maar ik heb hem lang geleden ervaren.'
5 'Wanneer?', zeg jij. Voordat ik geboren werd. De dood betekent niet bestaan. Hoe dit is, weet ik al: dit zal ná mij zijn, wat vóór mij is geweest. Als er iets van hevige pijn hierin is, dan is het noodzakelijk dat deze ook geweest is, voordat wij tevoorschijn kwamen in het (dag)licht; maar toch hebben wij toen geen enkele kwelling gevoeld.