Hoofdstuk 29, tekst D

Cerialis, terwijl hij de betuwe verwoestte, stond toe dat de
akkers en de landhuizen van aanvoerder Civilis intact bleven, zoals de
aanvoerders tussen (onder) elkaar de gewoonte hadden. Intussen is de Rijn
vanwege de herfst door de talrijke regenbuien buiten zijn oevers getreden en
veranderde de betuwe in een meer. Reeds werd het Romeinse
legerkamp, waar de levensmiddelen van de soldaten afwezig waren, door de kracht
van de rivier weggespoeld. Hoewel Civilis toen de legioenen kon overvallen en
totaal overwinnen, deed hij dit toch niet!
Want Cerialis, (zo)als het gerucht bekend is,stuurde hij hij geheime bodes naar
Civilis. Deze hadden gezegd: 'Onze aanvoerder zal de Bataven vrede geven,
vergiffenis aan jou, als jij en jouw mannen zich zullen hebben overgegeven.
Cerialis had zelfs hulp aan Velaeda gevraagd met deze woorden:'Het lot van de
oorlog van de Romeinen was ongunstig door zoveel nederlagen. Als jij, Veleada,
het lot zal hebben veranderd en de Romeinen zal hebben geholpen, zal jij de
Bataven goed van nut zijn. Want de vriendschap van Civilis bracht voor de
Bataven wonden, vluchten en smart voort: veel mannen zijn gedood, het vaderland
is ontrukt aan allen.'
Tussen de Bataven zijn ook gesprekken ontstaan: 'Als wij andere Romeinse
legerkampen in brand gestoken zullen hebben, als wij het 2e legioen gedood
zullen hebben, zullen de Romeinen weer vele en sterkere legioenen sturen. De
goden zullen in woede ontstoken zijn jegens ons Bataven, nadat de legioenen
werden bezet en het legerkamp in brand werd gestoken. Als wij nu niet weer
begonnen zullen zijn, zullen wij omkomen.' Deze omgeslagen stemming ontgaat
Civilis niet en hij besluit het voor te zijn. Zo overtuigt hij zijn mannen,
opdat zij zich overgeven. Na enkele dagen is de capitulatie een feit. Zo is de
Romeinse vrede in Germania Inferiore bewaard.