Hoofdstuk 12, tekst B

Toen M. Claudius Verginia probeerde weg te voeren, was het verschrikte meisje verbijsterd en haar voedster schreeuwde. Meteen snelden veel Romeinen de geschokte voedster en het verschrikte meisje van alle kanten te hulp. Velen kende immers haar vader en haar verloofd Icilius. Toen probeerde M. Claudius allen te kalmeren en hij schreeuwde uit: "Ik handel volgens de wet, ik gebruik geen geweld." Vervolgens daagde hij Verginia voor het gerecht. Het meisje was bang. Wat stond haar te wachten?Waar waren haar vader en haar verloofde? Wie kon haar verdedigen? Toch ging ze naar de rechtzaak. Wat zag ze daar? Appius was de rechter! Tijdens de rechtzaak vertelde M. Claudius een door Appius verzonnen verhaal: "Het meisje Verginia is in mijn huis als slavin geboren en in het geheim naar het huis van Virginius gebracht. Dus zij is niet zijn dochter, maar mijn slavin." Deze woorden bevielen Appius, de corrupte rechter, maar het was niet toegestaan een oordeel te vellen, omdat vader Verginius afwezig was en Appius zei: "Volgens de wet is het toegestaan dat de vader zijn dochter verdedigt. Daarom wacht ik de komst van Verginius af, maar M. Claudius is toegestaan het meisje mee te nemen." Maar het besluit van Appius viel niet in de smaak bij de menigte en er dreigde oproer voor de corrupte rechter.
Verginia zweeg, want zij beschouwde alles als verloren. Ze wist wat er zou gebeuren. Bang keek ze naar de menigte. Plotseling kwamen Publius Numitorius, de opa van het meisje, en de verloofde Icilius tussenbeiden. Iccilius zegt tegen Appius: "Ik ben van plan met Virginia te trouwen. Het is niet toegestaan haar buiten het huis van haar vader te (laten) wonen."