Hoofdstuk 5, oefening 64

DEUCALION EN PYRRHA HERSTELLEN HET MENSELIJK GESLACHT.

Een zee bedekt de gehele aarde. Alle mensen zijn gestorven behalve twee: Deucalion en Pyrrha zijn alleen over, want zij zijn onschuldig. Dus redden de goden hen en verdrinken zij hen niet. Zij staan op de top van de berg Parnassos en huilen om de dood van de burgers.
Maar Jupiter- hij houdt van hen - roept het water en de wolken terug. De zee verdwijnt, het land keert terug. Deucalion en Pyrrha zijn blij. Deucalion zegt tegen zijn vrouw: "Ik ben blij, vrouw, omdat wij, jij en ik, over zijn, maar ik treur ook, omdat wij alleen zijn. Ik wens het mensengeslacht te herstellen, maar wat moet ik doen? Help je man met wijze raad."
Pyrrha antwoordt: "De tempel en het orakel zijn dichtbij. Raadpleeg de goden." Zo doen zij. Zij gaan naar de tempel en zij luisteren naar het orakel van de godheid. "Werp de botten van de grote moeder achter je rug!"
Deucalion en Pyrrha staan versteld. Zij begrijpen de moeilijke uitspraak van de godheid niet. Pyrrha durft de botten van haar moeder niet op te graven; zij is bang om de botten achter haar rug te gooien. Maar na een korte tijd zegt Deucalion tegen zijn vrouw: "Ik begrijp de uitspraak van de goden. Wie is de grote moeder? De aarde brengt alle levende wezens voort, mensen, dieren, bomen, vruchten. Dus de aarde is de grote moeder. De botten van de aarde zijn de stenen; wij moeten dus stenen achter onze ruggen gooien. 'Maak uit de stenen mensen,' bevelen de goden! Pak de stenen op; werp de botten van de grote moeder, mijn vrouw!"
Zij tillen de harde stenen op, de zware rotsblokken: ze werpen, werpen en werpen. Dan draaien zij zich om. Wat zien ze? De stenen worden zacht; ze groeien, ze nemen de gedaante van mensen aan. De rotsen worden mensen. De stenen van Deucalion worden mannen, de stenen van Pyrrha vrouwen. Zij beginnen zich te bewegen; met hun tongen en monden beginnen zij gesprekken te voeren. Zo herstellen de twee vrome mensen het menselijk geslacht. Nu gehoorzamen de mensen aan de wetten van de goden. De goden verheugen zich over de offerdieren en de gebeden van de mensen.