Hoofdstuk 29, oefening 177: Hector sneuvelt

Wanneer Jupiter ziet dat Hector in het grootste gevaar verkeert, wordt de vader der goden en koning van de mensen door medelijden bevangen. “Goden en godinnen,” zei hij, “ik wens wat mij betreft (quidem) Hector te redden, want hij is gewoon mij te vereren met offergaven van wijn en vlees.” Maar bitter snauwt Minerva tegen haar vader: “Reeds lang staat het lot van die sterveling vast. Waarom wens jij een man te redden, die reeds door het lot veroordeeld is?" Toen Jupiter de lootjes van Achilles en Hector in de weegschaal had gelegd om het Lot te raadplegen, was het lootje van Hector zwaarder. Voor hem dus was de dood vastgesteld.
Toen is Minerva de frontlinie genaderd, om een zeer gruwelijke valstrik te spannen. De godin neemt het uiterlijk aan van Deiphobus, de broer van Hector, en geeft zo voor Hector te helpen. Ze nadert Hector en zegt: “Nu staat het jou vrij om dapper die Achilles te weerstaan. Werp jouw speer naar Achilles; ik zal jou nieuwe geven.”
Zodra hij de stem van zijn zeer geliefde broer hoort, blijft Hector staan. Hij werpt zijn speer naar Achilles, maar de speer springt af op het nieuwe schild. Hij draait zich om naar Deiphobus, maar ziet niemand; Minerva was immers naar de hemel weggevlogen. Reeds dringt Achilles op en vliegt zijn speer door de lucht. De hals van Hector raakt met een lelijke wond gekwetst; hij wijkt terug, zijgt ineen. Terwijl Achilles zich dreigend voorbereidt om zijn vijand te doden, smeekt Hector hem om na zijn dood zijn lichaam aan zijn vader Priamus terug te geven. Maar dit heeft Achilles in zijn onmenselijke gemoedstoestand geweigerd: “Vogels en honden zullen jou opvreten, omdat jij mijn vriend gedood hebt!” Hector heeft Achilles echter voorspeld: “Ook jou bedreigt het noodlot! Vlak onder de muren zullen Apollo en Paris jou spoedig doden.” Toen gaf hij de geest.
“Laten ze me maar doden,” zei Achilles, “want het leven is voor mij toch al zinloos.” Hij doet riemen om de voeten van de dode en bindt ze aan zijn wagen. Vervolgens vuurt de overwinnaar zijn paarden aan, om het lichaam van Hector, zwart van het stof en bloed, achter de wagen het legerkamp in te sleuren.

Quae nocent, docent. De dingen die schaden, onderwijzen