Plato, Apologie, 43d7 - 44c5

Maar, Crito, op hoop van zegen dan, als het de goden op die manier dierbaar is, moet het op die manier
zijn, ik echter meen niet dat het (schip) vandaag zal aankomen.
Waaruit maak je dat op?
Ik zal het je zeggen. Want het is nodig, dunkt me, dat ik sterf op de dag na de dag waarop
het schip zal aankomen.
Dat zeggen tenminste degenen die daarover gaan.
Welnu niet de komende dag/vandaag meen ik dat het (schip) zal aankomen maar de
volgende (dag). Ik maak dat op uit een droom(gezicht) dat ik zag een weinig
eerder in deze nacht; en jij schijnt op het juiste moment
niet gewekt te hebben.
En welke was dat droom(gezicht) dan?
Mij scheen een of andere mooie en elegante vrouw, nadat ze mij genaderd was met witte
kleren aan, te roepen en te zeggen: "O Sokrates,
       op de derde dag zul je wel het grofkluitige Phthia bereiken".
Vreemd die droom, Sokrates.
In ieder geval duidelijk, naar mij schijnt, Crito.


Zeer (duidelijk), naar het lijkt. Maar, wonderlijke Sokrates, luister ook nu nog
naar mij en wordt gered?laat je redden; want voor mij is er, als jij gestorven zult zijn, meer dan één
ongeluk, maar afgezien van het beroofd zijn van een zodanige
vriend als ik nooit meer (enige) zal vinden, maar bovendien ook
zullen veel mensen, die mij en jou niet duidelijk kennen, menen dat ik jou verwaarloosd heb,
omdat ik naar hun mening is staat was jou te redden, als ik (maar) geld wilde uitgeven.
Inderdaad welke mening zou schandelijker kunnen zijn dan die namelijk te schijnen geld
meer waard te achten dan vrienden; Want de meeste mensen zullen niet geloven dat jij zelf
niet vanhier wilde weggaan hoewel wij er wel toe bereid waren