Plato, Apologie, 43a1 - 43d6

Waarom ben je op dit moment gekomen, Krito? Of is het niet vroeg meer?
Zeker wel (is het nog vroeg)
Hoe laat ongeveer?
Net voor het ochtendgloren.
Ik verwonder me (erover) dat de de bewaker van de gevangenis jou
(gehoorgaf en) opendeed.
Hij ij reeds gewend aan mij, Sokrates, door het zo dikwijls (geregeld) hierheen
gaan, en bovendien is er door mij iets extra"s/iets van een gunst gegeven.
Ben je zojuist gekomen of lang geleden?
Tamelijk lang geleden.
Hoe komt het dan dat je mij niet direkt gewekt hebt, maar dat je stil naast (me) zit?
Nee bij Zeus (ik heb je niet gewekt), Sokrates) ook ikzelf zou niet in zo'n grote
slapeloosheid en verdriet willen zijn, maar ik verwonder mezelf ook allang over jou
wanneer ik merk hoe lekker/aangenaam jij slaapt; en met opzet wekte ik jou niet
opdat je zo aangenaam mogelijk je tijd doorbrengt. En ik heb jou dikwijls dan ook
vroeger in je hele leven gelukkig geprezen om je levenswijze, en verreweg
het meest in het huidige noodlot/ongeluk, hoe makkelijk en kalm
je dat draagt.


Het zou immers wel, Krito, ongerijmd zijn dat iemand die op zo'n leeftijd is
zich ergert als het dan eindelijk nodig is te sterven.
Ook anderen, Sokrates, van zo'n leeftijd worden in soortgelijke noodlottige omstandigheden
gevangen genomen, maar geenszins vrijwaart de leeftijd hen voor het
zich ergeren aan het aanwezige (nood)lot.
Dat is zo. Maar waarom ben je dan zo vroeg gekomen?
Met een, Sokrates, moeilijk bericht, niet voor jou (moeilijk) naar het mij
schijnt, maar voor mij en al jouw vrienden
zowel lastig als zwaar, (een bericht) dat ik, naar ik meen,
wel het allerzwaarst zou verdragen.
Welk (bericht is) dat dan? Is soms het schip aangekomen vanuit Delos, na de aankomst waarvan
het noodzakelijk is dat ik sterf?
Het is zeker nog niet aangekomen, maar naar mijn mening zal het vandaag komen op grond van datgene wat
sommigen berichten die komen van Sounion en daar
het (schip) verlaten hebben. Het is dus duidelijk op grond van (de berichten) van die bodes, dat het
vandaag zal komen, en het zal dus morgen noodzakelijk zijn, Sokrates, dat jij
je leven beëindigt.