Tusc. Disp. 1b. De dood is een diepe slaap

Wie zou deze gelijkmoedigheid van een zeer grote geest juist tijdens het sterven prijzen, als hij de dood als een kwaad zou beoordelen? Hij gaat immers weinig jaren later naar dezelfde gevangenis en naar dezelfde (gif)beker, Socrates, door dezelfde misdaad van de rechters als van de tirannen waardoor Theramenes (naar de gevangenis ging). Wat is dus zijn redevoering die Plato hem laat houden bij de rechters, nadat hij reeds ter dood is veroordeeld? ‘Een grote hoop houdt mij/beheerst mij’ zegt/zei hij ‘rechters, dat het mij goed treft/een geluk is omdat/het feit dat ik naar de dood wordt gestuurd.
Want het is noodzakelijk dat één van de twee het geval is, (zo)dat ofwel de dood volstrekt alle waarnemingen wegneemt of dat men door de dood naar een zekere andere plaats verhuist vanuit deze streek/streken. Daarom, als enerzijds de waarneming uitdooft en de dood gelijk is aan die slaap die soms ook zonder visioenen van dromen een zeer vredige rust brengt, goede goden, wat een voordeel is het (dan) te sterven! Of hoeveel dagen kunnen gevonden worden, die/zulke dat ze verkozen worden boven een dergelijke nacht! (En) als hieraan de hele duur van de volgende tijd gelijk is, wie is (dan) gelukkiger dan ik?