De Republica 6h. Plichtsbetrachting jegens ouders en vaderland

“‘Maar (net) zo, Scipio, (zo)als deze grootvader van jou, zoals ik, die je heb verwekt, betracht rechtvaardigheid en plichtsgevoel, die zowel groot is ten opzichte van / bij van je ouders en verwanten, als ook zeer groot ten opzichte van / bij je vaderland: dat leven is de weg naar de hemel en naar deze bijeenkomst van hen die al geleefd hebben en, bevrijd van het lichaam, die plaats bewonen die je ziet” - (en er was die cirkelvormige baan die temidden van de vlammen oplichtte met een zeer stralende schittering) - “die jullie, zoals jullie van de Grieken hebben vernomen/geleerd, de Melkweg noemen.”
Terwijl ik van hieruit alles bekeek schenen de andere hemellichamen mij schitterend en fantastisch toe; er waren verder die sterren die wij nooit van deze plaats hebben gezien, en allen hadden een omvang waarvan wij nooit hebben vermoed dat die bestond. Hiervan was die heel klein, die het verst verwijderd gerekend vanuit de hemel, het dichtstbij de aarde, straalde door het licht van een ander. De bollen van de sterren echter overtroffen makkelijk de grootte van de aarde; reeds scheen de aarde zelf mij zo klein toe dat ik ontevreden was over ons rijk/imperium, waarmee wij als het ware een stipje ervan beslaan.