Metamorphoses II, 272 - 300

Toch hief de alvoedende Aarde, zoals ze omgeven was door de zee/oceaan,
tussen de wateren van de zee en de aan alle kanten gekrompen bronnen,
die zich verborgen hadden in de schaduwrijke ingewanden van de moeder,
uitgedroogd/smachtend haar verstikte gezicht omhoog tot aan de nek
en plaatste haar hand voor haar voorhoofd en terwijl ze met een grote beving
alles hevig schudde zakte ze een weinig en was zij lager,
dan zij gewoon was te zijn, en met gebroken stem sprak zij als volgt:
"Als u dit behaagt en ik heb het verdiend, waarom (dan) talmen uw bliksems, o
hoogste der goden? Moge/laat het mij, die op het punt staat door de krachten van het vuur om te komen
geoorloofd zijn om te komen door uw vuur als dader en mijn ondergang (zo) te verlichten.
Nauwelijks kan ik althans mijn keel openen voor juist deze (paar) woorden";
(de hitte had haar mond dicht gedrukt) "kijk aanschouw mijn geblakerder haren
en de zovele gloeiende as in mijn ogen, de zovele (as) op mijn mond/gezicht.
Geeft u mij als dank deze vruchten/oogst, dit ereloon (als dank) voor mijn vruchtbaarheid
en dienstbaarheid, voor het feit dat ik de wonden draag van de ploeg
en de houwelen/hakken en ik het gehele jaar bewerkt word,
voor het feit dat ik voor het vee groene bladeren en zachte voedingmiddelen, vruchten/graan,
voor het menselijk geslacht, en voor u ook wierook verschaf?
Maar gesteld dat ik toch de ondergang verdiend heb: waarom hebben de golven,
heeft uw broer dit dan verdiend? Waarom worden de hem door het lot toebedeelde
zeeën kleiner en zijn ze verder verwijderd van de hemel/bovenlucht?
Maar indien genegenheid voor uw broer of voor mij u niet raakt,
heb dan toch medelijden met uw hemel. Kijk rond naar elk van beide kanten:
elk van beide pool rookt. Maar indien het vuur die vernietig zal hebben,
zal uw paleis instorten. Kijk Atlas zelf ploetert/zwoegt
en verdraagt nauwelijks het witgloeiende hemelgewelf op zijn schouders.
Als de zeeën, als de aarde/landen te gronde gaan, als het paleis van de hemel (te gronde zal gaan),
worden wij samengestort in de oude/vroegere Chaos. Ontruk het aan de vlammen,
als er nog iets over is, en verzorg het heelal!'