'Ik ben niet als overloper, maar als vriend en als gast naar jullie gekomen. Omdat jullie geen enkele hoop hebben op hulp van de Romeinen en jullie je eigen muren niet kunnen verdedigen, breng ik jullie vrede. Dit zijn de voorwaarden van de vrede: Hannibal ontneemt de stad, die voor een groot deel verwoest is, maar laat de akkers voor jullie. Hij zal een plaats aanwijzen waar jullie een nieuwe stad kunnen bouwen. Al het goud en zilver, persoonlijk en van de staat, beveelt hij jullie om bij elkaar te brengen. Als jullie Saguntus ongewapend willen verlaten, zal Hannibal jullie lichamen en dat van jullie echtgenotes en jullie kinderen sparen.' Na zijn woorden verlieten de eersten de vergadering en brachten al het zilver en goud naar de marktplaats. Nadat ze het vuur snel hadden aangestoken hadden ze eerst al het goud en zilver, vervolgens zichzelf samen met hun echtgenoten en kinderen in het vuur geworpen. Terwijl de burgers huiverden, maakte een ander tumult hen bang. Een toren was naar voren gevallen en door de puinhoop heen leidde Hannibal zijn leger naar de stad. Hij beval de soldaten alle volwassen mannen te doden. Wie had hij immers van hen kunnen sparen, die liever wilden sterven dan overgeven?
