Hoofdstuk 33, Extra: De gedichten van Ovidius

Aetate Augusti principis Ovidius, valde laudatus a multis,
clarissimus auctor appellabatur cum Horatio et Vergilio.

In de tijd van keizer Augustus, werd Ovidius, zeer geprezen door velen, de beroemdste schrijver genoemd samen met Horatius en Vergilius

Multi libri ab eo perfecti sunt, inter quos nonnulla carmina de amore.

Vele boeken zijn door hem voltooid, waaronder enkele gedichten over de liefde.

In “ Arte Amatoria” docet iuvenes et virgines, in quibus locis et quo modo amor inveniri possit.

In de ‘Ars Amatoria’/ “De kunst van het liefhebben’’ leert hij jongens en meisjes
op welke plekken en op welke manier/hoe de liefde gevonden kan worden.

Decet feminas amorem desiderantes carmina canere posse, decet iuvenes virginibus amatis praemia parva dare.

Het past vrouwen die naar liefde verlangen om liederen te kunnen zingen, het past
jongens om geliefde meisjes / meisjes , die geliefd zijn/van wie zij houden
kleine cadeaus te geven.

Liber autem Metamorphoseon magis placebat Romanis.

Maar het boek, de Metamorphosen, beviel de Romeinen meer.

In hoc libro homines, adiuvati a deis, saepe novam formam accipiunt post miseram fortunam.

In dit boek nemen mensen, geholpen door de goden, dikwijls een nieuwe gedaante
aan na een ellendig lot/ongeluk.

Sed auctor clarus iram pricipis vitare non poterat.

Maar de beroemde schrijver kon de woede van de keizer niet ontlopen.

Narrat de carmine et errore, quo Augustus non iam tolerabat Ovidium in
urbe esse.

Hij vertelt over een gedicht en een fout, waardoor Augustus niet meer verdroeg/accepteerde dat Ovidius in de stad was.

Expulsus ex Italia, amicis et coniuge carens, solus inter barbaros in terra inimica
vitam suam finivit.

Verdreven/verbannen uit Italië, zijn vrienden en echtgenote missend/terwijl hij...miste,
beëindigde hij zijn leven* tussen vreemden in een vijandig land.

*Dit is de gebruikelijke manier om in het Latijn te zeggen: ‘kwam er een einde aan zijn leven’