Tekst 23: De oversteek

Nadat deze zaken waren geregeld, lichtte hij, toen hij geschikt weer om te varen had gekregen, in het holst van de nacht het anker, en beval hij de ruiters naar de verder weg gelegen haven op te rukken, (en) zich in te schepen en hem te volgen. (En) terwijl door hen iets te langzaam te werk was gegaan, bereikte hij zelf op ongeveer het vierde uur van de dag met de eerste schepen Britannia en zag daar op alle heuvels de gewapende troepen van de vijanden opgesteld. Dit was de natuurlijke gesteldheid van deze streek en de zee werd zo door hoge klippen omgeven, dat vanaf de hoger gelegen plaatsen een werptuig raak kon worden gegooid naar de kust. Omdat Caesar meende dat dit absoluut geen geschikte plaats was om aan land te gaan, wachtte hij tot het negende uur, voor anker liggend, totdat de overige schepen daarheen zouden komen. Intussen legde hij, nadat de onderbevelhebbers en de krijgstribunen bijeen waren geroepen, (hun) uit, (zowel) welke dingen hij van Volusenus te weten was gekomen (als) en welke dingen hij wilde dat er gebeurden, en hij spoorde (hen) aan (dat), alle zaken op zijn wenk en op het juiste moment door hen werden uitgevoerd, zoals de krijgskunde en vooral zoals de oorlog ter zee (ver)eisten. daar deze immers een snelle en veranderlijke beweging met zich meebracht. Nadat zij waren weggestuurd en hij tegelijkertijd (zowel) een gunsig getij en (als) een gunstige wind had gekregen, en toen hij, nadat de ankers gelicht waren, ongeveer zeven mijl van die plaats was verder gevaren, heeft hij besloten de schepen bij een open en vlak strand voor anker te laten gaan.