Tekst 7.7: Het ongeluksbad

Zodra hij de knoop van Gordius op deze manier losmaakte, ging Alexander naar Cilicia en bezette hij Tarsus, dat de hoofdstad was van Cilicia. Hij voer door het midden van deze stadsrivier met helder en koud water, met de naam Sydnus.Alexander, vermoeid van de hitte en van het reizen besloot een bad te nemen. Maar het bleek plotseling dat hij nauwelijks het water ingegaan was, maar hij gezien heeft dat hij het leven achterliet. Daarom is hij weggedragen lijkend op dood naar de veldheerstent. Hij was eindelijk ten midden van de dokters die het leger en een bepaalde Philippus, dat ooit de bewaker en kameraad van de Jongen Alexander was, volgden. Wanneer hij over de ziekte van de koning hoorde, haastte deze zich naar hem en ging hij dadelijk naar zijn bed terug. De ziekte van de koning trof intussen het kamp een grote bezorgdheid. Want het gerucht ging dat Darius met een reusachtig leger naderde. De soldaten weeklaagden: terwijl de vijanden naderen, werd onze koning door de dood afgenomen. Er keerde niemand van ons ooit terug naar het vaderland. Intussen keerde Alexander naar zich terug, hij herkende zijn dokters en vrienden en hij hoorde de soldaten weeklagen in het kamp.
Hij vroeg naar het voorval met een zwakke stem. Hij zei tegen de dokters: "Onze situatie duld geen trage genezing meer toe. Gebruik dus nieuwe geneesmiddelen en overwin hiermee zo snel mogelijk mijn ziekte."
Maar de dokters zeiden: "Vergroot de gevaren toch niet, o koning. De geneesmiddelen die wij zelf nog niet getest hebben zijn voor ons nu terecht verdacht. Darius probeert immers de Macedoniërs zelf met geld om te kopen en ze aan te zetten om jou te doden. Heb daarom aub geen vertrouwen in die nieuwe geneesmiddelen. Vertrouw op liever op ons en op onze geneesmiddelen. We zullen doen wat we kunnen. Daarna gingen ze weg