Tekst 7.10: De verwanten van Darius

Enkele dagen later versloeg Alexander Darius bij de rivier Issus.
Na de veldslag werd aan hem gemeld dat er niet alleen een enorme buit gemaakt was maar dat ook tussen de gevangenen de moeder van Darius en zijn vrouw met haar zoontje waren.
S’anderendaags nam Alexander deel aan een feestmaal, toen plots uit een nabijgelegen tent een luid gejammer gehoord werd, hij vroeg naar de oorzaak van het geroep en er werd aan hem vertelt dat de moeder en echtgenote van Darius met luid geklaag om Darius weende, ze geloofden dat hij dood was.
Toen hij dit hoorde, ging Alexander met H, zijn beste vriend, naar de vrouwen. De koninginnen echter, in de mening dat Hephaestione de koning was wierpen zich aan diens voeten.
Maar H. Gaf het teken met zijn hand dat niet hij de koning was maar de andere.
Toen zei Alexander toen hij zag dat de vrouwen in verwarring gebracht waren; Je hebt je niet vergist dit is immers een tweede Alexander.
Daar voegde hij aan toe dat Darius nog leefde en dat ze zelf veilig zouden zijn en hij omhelsde de zoon van Darius met een echt vaderlijke liefde.
Het stond ook vast dat hij zich ook later heel vriendelijk heeft gedragen tegen de verwanten van Darius.