Ode I.37 Bij de dood van Cleopatra

Nu moet er gedronken worden, nu moet er met vrije voet op de grond gestampt worden, nu was het tijd om het kussen van de goden te versieren met Saliarische gerechten, (drink)kameraad.

Voordien was het verboden om Caecubiër tevoorschijn te halen uit de voorvaderlijke kelders zolang de koningin een waanzinnige ondergang en begrafenis klaarmaakt voor het rijk en Capitool,

met een kudde die besmet was met een ziekte van schandelijke mannen. Ze was niet hoopvol op eender wat en dronken door het zoete lot. Maar hij verminderde die waanzinnige woede,

nauwelijks met één boot, die ongehavend bleef in de vlammen, en Caesar/Augustus drong haar geest, die beneveld was door Mareotische wijn, terug naar ware angsten,

terwijl Caesar/Augustus haar in het nauw dreef met schepen terwijl ze vluchtte van Italië zoals een havik die malse duiven in het nauw drijft of zoals een snelle jager die een haas in het nauw drijft op de vlakten van het besneeuwde Hamonië, opdat hij het monster aan de kettingen geeft.

Omdat zij probeerde edelmoediger te sterven, is ze niet op een vrouwelijke manier bang geweest van het zwaard en probeerde ze niet met een snelle vloot verborgen kusten te bereiken.

Ze heeft ook gedurfd om met een sereen gelaat het liggend paleis te bekijken, ze heeft ook dapper gedurfd gevaarlijke slangen vast te pakken, opdat ze met haar lichaam het zwarte gif helemaal dronk,

woester door de weloverwogen dood: ze wou namelijk niet als gewone vrouw weggevoerd worden door woeste Liburniërs naar de fiere triomftocht, omdat ze een adellijke vrouw was.