De vos zonder staart

Een vos die door een of andere klem van haar staart was beroofd begreep, omdat zij door schaamte meende een onleefbaar leven te hebben, dat het nodig was om ook de andere vossen in dezelfde toestand te brengen, opdat zij door het gemeenschappelijk ongeluk de eigen tekort-koming gezamenlijk verborg. En nadat zij dan allen had verzameld, spoorde zij hen aan om de staarten af te hakken, terwijl zij zei dat dat niet alleen als een lelijk iets, maar ook als een overbodige last aan hen vastzat. Iemand van hen zei, haar in de rede vallend: ‘Hé jij daar, maar als dat voor jou niet voordelig was, zou jij ons dat niet hebben aangeraden.’
De fabel is van toepassing op hen, die adviezen geven aan medemensen, niet wegens vriendelijkheid, maar uit eigenbelang.