ODYSSEE 19, 467 - 490 Thuis op de Ithaca

Dat (litteken) toen de oude vrouw het met haar vlakke handen beroerde
herkende ze toen ze het betastte en ze liet zijn voet los zodat die viel;
en zijn been viel in de waskom, en het brons kletterde,
en het kantelde weer naar de andere kant, en het water stroomde eruit over de grond.
En haar beving tegelijk vreugde en smart in haar hart, en haar beide ogen
werden gevuld/vulden zich met tranen, en haar krachtige stem stokte.
En nadat ze zijn kin had vastgepakt sprak zij tot Odusseus:
" Zeer zeker ben jij Odysseus, geliefd kind; maar ik herkende jou niet
eerder voordat ik mijn meester helemaal betastte."
Zom sprak zij en keek met haar ogen naar Penelope
omdat zij (haar) wilde vertellen dat haar geliefde echtgenoot binnen/thuis was.
Maar zij (Penelope) kon haar niet aankijken noch opmerken;
want Athene had haar geest/aandacht afgeleid/afgewend, en Odysseus
toegrijpend met zijn rechterhand greep haar bij de keel,
en met zijn andere hand trok hij haar dichterbij zich en sprak:
"Moedertje, waarom toch wil je mij te gronde richten? En jij zelf voedde mij
aan jouw borst; en nu na vele beproevingen te hebben doorstaan
ben ik in het twintigste jaar (terug)gekomen in mijn vaderland.
Maar omdat jij het opgemerkt hebt en een god het je in je hart wierp,
moet je zwijgen, en laat niemand anders in het paleis het vernemen. [want anders....]
Want zo zal ik je duidelijk zeggen en zal het zeker vervuld zijn:
als door mijn hand een god de trotse vrijers zal doden,
zal ik zelfs jou, hoewel je mijn voedster bent sparen, wanneer ik de andere
slavinnen in mijn paleis zal doden. "