ODYSSEE 12, 181-200 Langs de Sirenen

Maar toe het (schip) zover weg/verwijderd was als iemand zich verstaanbaar kan maken
wanneer hij schreeuwt, ontging,hoewel ze senel voeren, het snel voortschietende schip
dat dichtbij langsvoer hen niet, en zij hieven hun helder klinkend gezang aan.
"Vooruit kom (gaande) hierheen, veelgeprezen Odysseus, grote trots van de Grieken,
doe je schip landen, opdat je ons beider stem hoort.
Want nog niet is iemand hierlangs voorbij gevaren op zijn zwarte schip,
(althans) alvorens de zoetklinkende stem uit onze monden gehoord te hebben,
(nee) maar hij keert terug na ervan genoten te hebben en meer wetend.
Want wij weten voorwaar alles wat in het wijde Troje
de Grieken en de Trojanen doorstaan hebben door de wil van de goden;
en wij weten alles wat er gebeurt op de velen voedende aarde."
Zo spraken terwijl ze hun mooie stem lieten weerklinken; en mijn hart
wilde ernaar luisteren, en ik beval mijn makkers (mij) los te maken
door met mijn wenkbrauwen te wenken; maar zij zich voorover gebogen hebbend roeiden.
En meteen, nadat zij opgestaan waren bonden Perimedes en Eurulochus
mij met meer boeien vast en bonden mij nog steviger vast.
Maar toen zij hen (de Sirenen) dan voorbijgevaren waren, en wij vervolgens niet meer
de stem van de Sirenen hoorden en ook niet meer hun gezang,
namen mijn trouwe makkers direct de bijenwas weg
die ik (bij) hen in de oren had gesmeerd, en zij maakten mij los uit de boeien.