Carmen 76

Als een man die terugdenkt aan zijn vroegere weldaden,
enig genot heeft, wanneer hij denkt dat hij rechtschapen is,
dat hij zijn onder ede gegeven woord niet geschonden heeft en dat hij de goddelijke
macht niet misbruikt heeft om mensen te bedriegen bij geen enkele overeenkomst,
dan blijven vele vreugden bereid voor jou in de lange jaren, Catullus,
die voor jou liggen wegens deze ondankbare liefde.
Want deze dingen zijn gezegd en gedaan voor jou,
al wat mensen kunnen goed zeggen of goed doen voor iemand: en al deze dingen zijn verloren gegaan toevertrouwd aan een ondankbare geest.
En daarom, waarom zou je jezelf nog meer pijnigen?
Waarom verman je je niet en waarom leid je jezelf van daar niet weg en waarom hou je niet op ongelukkig te zijn tegen de wil van de goden in?
Het is moeilijk om plotseling een lange liefde op te geven,
het is moeilijk, maar dat moet je hoe dan ook doen:
dit is de enige kans op redding, dit moet je tot stand brengen,
dit moet je doen, hetzij het niet mogelijk is hetzij het mogelijk.
O goden, als het uw voorrecht is medelijden te hebben, of als jullie ooit
de laatste hulp gebracht hebben aan bepaalde mensen zelfs op het moment van de dood,
bekijk dan mij ongelukkige, als ik mijn leven zuiver heb doorgebracht,
ruk dan deze ondermijnende ziekte weg van mij, de ziekte, die de vreugde uit heel
mijn borst heeft gedreven toen ze binnendrong in mijn diepste ledematen zoals een verlamming.
Ik vraag niet meer dat zij mij liefheeft omgekeerd,
of dat ze kuis zou willen zijn, wat zij niet kan:
ik wens zelf gezond te zijn en deze walgelijke ziekte af te leggen.
O goden, gun me dit in ruil voor mijn rechtschapenheid.