Tekst 10.5: Een nachtelijke vechtpartij 2

verdediging
Toen de magistraat mij beval te
antwoorden, kon ik eerst niet meer dan wenen, maar uiteindelijk, als het
ware door een goddelijke hulp, begon ik zo: "Ik weet heel goed hoe
lastig het is jullie te overtuigen dat ik onschuldig ben, nadat de
lijken van de drie burgers zijn uitgestald. Maar indien jullie mij
welwillende oren willen verschaffen, zal ik jullie aantonen dat ik vals
word beschuldigd.
Toen ik van de nachtelijke
samenkomst dronken terugkeerde - en die misdaad ontken ik niet - zag ik
voor de deuren zelf van de gastheer, enkele zeer woeste boeven, die
probeerden binnen te dringen en overlegden over de ondergang van de
inwonenden. Ik viel die met mijn zwaard aan, maar die barbaren vluchtten
niet, doch boden stoutmoedig weerstand.
Een slaglinie werd opgesteld. de
leider zelf greep mij vast bij de haren en wou me met een steen afmaken.
Maar gelukkiglijk kon ik hem doorboren, en weldra de tweede, die niet aflatend vastzat aan mijn voeten, onderdrukte ik met een zekere slag
door de schouder, en tenslotte onderdrukte ik de derde, die helemaal
niet voorzichtig op mij kwam afgestormd. Ik geloofde, nadat ik zou het
huis van mijn gastheer had beschermd, dat ik niet gestraft zou worden,
maar publiekelijk lof zou ontvangen."
de veroordeling
Nadat ik dit had gezegd, en nadat
opnieuw tranen waren opgeweld, smeekte ik eerst deze, dan weer die. Toen
ik al geloofde dat zij door menslievendheid waren bewogen, bemerkt ik dat het gehele volk schaterlachte, en zelfs die goede gastheer Milo, die
zich volledig slap lachte. "Zie de trouw" zei ik " zie het
medelijden ! Ik doodde zelfs mensen voor het welzijn van mijn gastheer,
maar ik beschuldigd ben van die dingen, lacht die gastheer met mijn ondergang!"
Plots echter kwam een vrouw naar
beneden gerend, in zwarte kledij gehuld en wenend, terwijl ze een kleine
jongen aan haar boezem droeg; een oude vrouw volgde eveneens treurig. Beide vrouwen riepen: "heb medelijden met echtgenotes en zonen!! Kom
deze kleine jongen zeker te hulp en spreek een oordeel over deze boef
!"Na deze woorden stond de magistraat op en zei aan het volk:"
Hoewel alles duidelijk is, blijft er toch één ding over: de overige handlangers van zulke daden moeten gevonden worden. Want het is
onwaarschijnlijk dat deze ene man drie zulke krachtige jongemannen
gedood heeft. De waarheid moet dus door foltering afgeperst worden. En
dadelijk werden vuur en een wiel binnengebracht.
de ontknoping
Hierop zei de vrouw echter, die met
geween het volk had ontroerd: Beste burgers, sta toe dat de lichamen van
de doden onthuld worden, alvorens jullie deze boef kruisigen! Deze woorden werden toegejuicht en de magistraat beval dat ik zelf de
lichamen, die op een bed waren gelegd, met mijn handen onthulde.
Goede goden! Wat een wonder! Wat een
plotselinge verandering van mijn lot. Want de lijken van die dode mannen
waren drie opgevulde zakken, openstaand op die plaatsen waar ik die boeven had verwond. Toen barstte dat gelach, dat te lang was ingehouden,
vrij uit, en de vele toeschouwers brachten mij vol van vreugde uit het
theater terwijl ze mij bekeken. En ik bleef vastgenageld en bevroren als
een steen staan, totdat uiteindelijk de gastheer Milo aankwam en, nadat
hij mij een schouderklopje had gegeven, leidde hij mij met zich mee naar
zijn huis. Maar hij kon op geen enkele wijze de verontwaardiging van het
onrecht bedaren.
Een beetje later kwamen de
magistraten zelf ons huis binnen, en de andere zie: Wij zijn ons bewust
van jouw verontwaardiging, meester Lucius, en je hebt deze zaken zeker
niet doorstaan, omwille van belediging. Onwetend was jij deel van dit
spel, dat we jaarlijks voor de god van de lach vieren. De hele
gemeenschap biedt jou voortreffelijke eerbewijzen aan voor die bewezen
diensten, Want ze heeft beslist dat jouw beeld in brons moet staan.