Hoofdstuk 17, tekst C: Rea Silvia

Nu was Rea Silvia, de dochter van Numitor, Vestaalse maagd. Dagelijks vervulde ze de taken van een Vestaalse maagd met de grootste zorg. Vaak was ze ongelukkig, omdat ze haar vader en broer miste. Op een nacht, toen ze huilend eindelijk in slaap was gevallen, verscheen in haar slaap de gedaante van een onbekende man. Hij had een zwarte baard. Hij droeg een helm, een schild en een lans. Zijn gezicht straalde met een merkwaardige glans. Vervolgens naderde hij het bed, waarin Rea sliep, en zei:
“O meisje, waarom ben je zo ongelukkig? Waarom huil je aan één stuk door? Ik ben Mars. Ik zal je helpen. Vertrouw mij. Niet langer zul je alleen zijn.” Toen boog hij zich over haar heen en gaf (haar) veel kussen.
De volgende dag werd Rea blij uit haar slaap wakker. Ze was niet langer alleen! Ze had een god als vriend!

Dus:
Dagelijks vervulde Rea Silvia de taken van een Vestaalse maagd. Ze was ongelukkig want ze miste haar vader en broer. Op een nacht verscheen de god Mars in haar slaap. Hij zei dat hij haar ging helpen en gaf haar veel kussen. De volgende dag was Rea gelukkig: ze was niet langer alleen!